31 ene 2010

As patacas con chichos

Despois da resaca ¿qué tal unhas pataquiñas con Chichos?
Como veis insisto, a pesar de estar convencida de que os interesan mas los chupitos que los cultivos de la huerta... os recuerdo que una buena alimentación es fundamental.
Bajaba de aquella agua por "o regato Pousavedra" lo que hacía las tierras cercanas mas fértiles, asique ahí cerquita, bajando el caminito a la Lamela, estaba "a horta dabaixo" y allí, allí mismo se plantaban entre otras cosas; las judías!!
¿Quién bajaba por ese camino?
Y aquí os paso mas info sobre las judías.. tomar nota eh! que con esto de la crisis... no sé si tendremos que volver a plantar os chichos...
Se pueden encontrar tres variedades; la verde es “música” es la más productiva, alargada, plana y sin hilos, la “garrafal oro” que también es verde, plana, sin hilos y con un poquito de forma de hoz, también muy productiva sobre todo a la hora de comercializar, muy cultivada en esta zona; la amarilla es “de manteca”, alargada, plana, sin hilos, muy tierna al ser cocinada, apta incluso para congelación después de recolectada , aquí es muy apreciada igual que en Asturias; la verde-roja es “judía pinta ó buenos aires”, también es plana, alargada, sin hilos, muy carnosa, muy productiva y ese bonito color desaparece al ser cocinada, aquí hay poco uso de esta variedad se cultiva más en Valencia.
Estas tres variedades de judías son de enrame, por ello siempre habrá que poner una guía o “bara”. Pero también puede guiarse con cañas (as dos cohetes da Pascua)
Se plantan por semillas alrededor de Marzo y en cuanto al cuidado de estas plantas, para aumentar su producción es conveniente hacer un “desojado” este proceso se hace con tiempo seco y consiste en que; una vez que las plantas están bien formadas con abundante masa foliar (hojas), se le van quitando todas las hojas viejas, mejorando así la cantidad y calidad de la producción y disminuyendo también el riesgo de enfermedades porque estamos favoreciendo la ventilación.

Un recordo; A abuela Generosa sentada no banco. Tiña o delantal de cuadros agarrado coas mans, xa que viña do horto dabaixo de apañar unhos poucos chichos. Había que amañalos para que os de Vigo, que xa chegaran, fixeran o xentar...e mentras decía; Manolooooooooooo
Manolo andaba coas ovellas. Nos xunqueiros. E como de costumbre nunca tiña presa...

24 ene 2010

¿Un brindis?

Pois como temos algo que celebrar aquí vai a carta...
¿qué vos pedides?


Organizando caixas e papeis... mirade o que encontrou a Trigainza!! hai unha páxina mais onde pon;
Chic chic
18 Duquesa de Alba
Para Ana, una chica con mucha marcha
18-08-1990. Marcos

ChinChin con chupito... Esta vá por vostros futuros papas!!

18 ene 2010

O Caldo todos os días

Me hizo gracia el otro día anduriña cuando le preguntaba que comían en Veleigaz cuando era niña…Su respuesta fue lo que veis en el título de esta entrada: O caldo case todos os días… Luego continuó y decía; Y en la época de los tomates; tomates..y de las judías; judías , castañas en otoño y manzanas muchas manzanas en verano..Recordé entonces el comentario de lamela diciendo que algún@s ya no sabemos ni cuando es la época de esto o la época de lo otro. No tenemos ni idea de plantar, sementar, recoger…Y entonces se me encendió la bombillita y pensé que podía ser buena idea recuperarlo un poquito y crear en el blog una nueva sección, o etiqueta como llaman los blogueros profesionales… a ver si a base de escribir y leerlo un par de veces aprendemos un poco… y lo mas importante, que si esto queda por aquí escrito ( con el consentimiento del Sr Google) nuestros peques del mañana tendrán un sitio mas donde ver que la fruta, la verdura , la carne y todo lo que comemos …no nace en los supermercados. Como foti encontré a estas dos protagonistas de un cuéntame comiendo lo que parece ser un plato de judías…

A ver qué? ¿Cando se sementan? ¿e cando se recollen?
Por certo, o caldo da anduriña era de verzas, repolos ou grelos, touciño e patacaquiña nova ou vella... dependendo todo da época, claro…
Y como de flores va el asunto....aquí hay mas
¿e quén seran estes dous? Unha pista; Algo de Veleigaz teñen...

13 ene 2010

A neve

Non é moi nomal que neve por aquí pero de cando en vez aparece e danos esta sorpresiña.
¿Por qué nos gusta tanto vela?
Este inverno xa van dúas e aquí tedes, gracias a Chiri, o resultado desta, caida o pasado fin de semana en Figueiroá.
Esa aldeiña tan bonitiña do fondo supoño non fará falta que vos diga onde é ¿non?
E estas ramiñas de diante... ¿daran algo este ano?
Parece que vai un pouco de frrrrrrrrioooooooo!!
Bonita foto Chri!!


Algún que outro pitufiño paseuse pola Airexa pa ver a neve!!
E tamen unha pantera rosa!!
Y é que en Monforte non é o mesmo ¿a que non?

En trineo yujuuuuuuu! pero mirade po de roxo... ¿pasábalo ben ou?


9 ene 2010

Chiriiiiiiiiiiiiii Felicidades!!!

Pechando o mogollón dos nacidos nestas datas... A pequeniña Chiri hoxe cumplenos aniños!!
Penso eu e botando contas que debeu ser resultado mais ben da pascuilla...
Moitísimas blancas felicidades xa que Lugo debe estar blanquiño blanquiño!
Fixádebos onde está... O final vai ser a pioneira en subirse o muro da iglesia...

Pero que riquiñaaaaaaa

7 ene 2010

E logo ti...¿de quén ves sendo?

Entonces es cuando yo respondo.. pues yo del ello de Veleigaz.
Y así cada uno de nosotros somos de alguien…Las casas nos identifican no solo por quién vive en ellas sino por ellas mismas. Tienen nombre.
Esos días pasados en Veleigaz se cayó un cachito mas "da casa do Ramón" . Va cayendo poco a poco como si tuviera una grave enfermedad que está acabando con ella. Dejándola sin vida, sin nombre…Y como esta, un ciento más que deja nuestras queridas aldeas ya no solo deshabitadas, sin gente, sino también en ruinas…
Así es, elegimos vivir en el pisito sin nombre y en la ciudad…Todas cada vez más parecidas. Elegimos el ruido, el tráfico, los grandes centros comerciales donde todos somos casi igualitos y hacemos lo que nos manda la gran amiga y compañera televisión (bueno ahora menos la tve).
Y yo me agencio el mea culpa por supuesto… y la prueba está en acabo de llegar de las rebajas pasando, como no, por un gran centro comercial….
¿Qué rollo no? Como me decía Chas por algún comentario… hablar es fácil pero la vida en las aldeas era y sigue siendo bastante dura… Vale, pero …¿ se puede mejorar no? Está claro que no se trata de volver atrás. Se trata de buscar una forma de vida en ellas para nuestros tiempos y donde ya muchos lo van consiguiendo poco a poco…porque si no todos vamos a ser turistas en aldeas que son aldeas fantasmas porque nadie las habita todo el año…
¿Alguien tiene la solución?
A ver si nuestros inteligentes políticos dedican un poquito más de tiempo y dinero a este tema…
Internet gran velocidad gratuito en el rural ya sería un pasito ¿no?
En fín que he llegado con ganas de esas parrafadas… debió ser el agotamiento de tanta gente...Solo a mí se me ocurre ir el primer día a las rebajas... ale! para que no os olvidéis de las grandes paaaaarrafadas que tanto os gustan... jeje

Y como foto El ello, la abuela y tres de sus nietas que siguen paseándose por Veleigaz siempre que pueden…

1 ene 2010

Maki....cumple hoy un añito mas

Felicidades!! outro mais que entre o fin de ano e o cumple no dará feito...
E mirade pa el...
¿vos que pensades que estaría pensando nesta foto?
Moitas felicidades maki!! Ainda que non te deixes ver moito por aquí...
A ver si con estas asomas o nariz!!
Biquiños