29 abr 2009

Arantxa

Hola, soy Arantxa tengo sólo unos días y ya me han habaldo de vosotros.. Aún estoy un poco liada con todos y personalmente sólo he conocido al tío Bimbas...Darme tiempo y poco a poco iré enterándome de todo..Me llaman por aquí baby Diaz Araya pero creo que por ahí me vais a conocer como .. a filla do Bimbachin ou a netiña da Saladina, a filla da Estrella, da Airexa de Figueiroa!
A este de aqui abajo ya lo conoceis... Es mi papá. A mí me pillaron acabndo la palabra Figueiroaaaaaaaaaa

Otra vez mi papa... A ver si os cuenta que estaba pensando.

26 abr 2009

Los medios de transporte

No podía ser de otra manera, y nuestros primeros desplazamientos fueron andando… Cadeiras, Neiras, Gundivós, liñaran… No había fiesta que se nos resistiera y entrábamos en el campo de la fiesta a tropel…Maki se nos subía al palco a cantar solo amor de Cadilac y Juancar recitaba poseías ( que tierno…)nosotros comiendo gusanitos… mas adelante cambiaríamos el kiosquito por el bar ;)
Luego llegaron los vehículos de dos ruedas…Aquí va la mas auténtica que aunque no es la nuestra es para recordarla bien...

la super

Pero las teníamos de mas nivel …llegó gpr y ns1 de manos de maki y moucho y como no la reina entre todas.. la vespino del pepiño!! ¿Cuántas estamos marcadas chicas? Aunque en marquitas creo que yo me llevo la palma…una piña se atravesó por el medio y allá nos fuimos al suelo ¿eh liñares? En nuestro caminito de piedras de corazones…aún de aquella sin asfalto… recuerdo ese verano a la perfección..el concierto en Monforte, mi pata vendada y vosotros rodeándome..
¿y el incendio que evitamos con la moto Rieju moucho? Cuenta cuenta…buscando en liñares bombonas de butano..
Pero claro las dos ruedas pa 20… como que no dan para mucho eh!! Asique nuestro desplazamiento favorito a Monforte era el…. imos a dedo… ¿ou? ( autoestop para aquellos que no lo pillen) Bueno, bueno, nos estoy viendo perfectamente; para bajar el cruze de la Carqueixa y para subir, allí en plena carretera detrás de aquellos arbustos para no asustar a las almas generosas que nos paraban.. Menuda montábamos cuando paraba alguien... ahora subes ti, ti vas con aquel o ti con aquel outro ..y nos daba igual el tipo de vehículo ya que experiencias las hubo de todo tipo desde camión de porquiños hasta el coche de lo que mas adelante fue la acaldesa!!
Y por fin con los 18… ¡¡nuestra libertad!! ¡¡¡Las cuatro ruedas!! Llegaron R9, R6, R8,R5, R4 Kadet, BX, Renol Expres, Seat 127(verde gines), Seat fura, Corsa…bua era lo máximo! Y tanta emoción… claro algún que outro golpeciño houbo.. A ver si nos conta o Yores
Por cierto la entrada va con la aportación documental de maki en lo que respecta a marcas comeciales...que yo soy un desastre y como veis al cantante no se le escapa una…

21 abr 2009

Cada día eramos mas y practicábamos "deportes"

Si no me fallan los números llegamos a ser unos veinte haciendo barullo...
Uno de los deportes favoritos era sin duda el ceibar, aunque claro! había ocasiones en que los ceibadores eran mais cos ceibados.. (tradúzcase, para aquellos que no nos entiendan, como pastores y animales bien sean vacas u ovejas..). Andábamos alá por os prados da airexa ou do barrio custodiados as veces por O Dionisio empeñado en que xugaramos o trompicallo...
Otro deporte que se nos daba un poco peor era el de hacer torres humanas.. , no sé de donde nos vino la moda esa aquel año, pero el caso es que alguien tuvo que poner escayola.. No se si hay alguna foto de esas torres, alguna me suena.. si aparecen ya sabeis ¡al blog! Aún recuerdo a mi madre... ¡pero hai que ver que tolos estades..!
Otro año se nos dió por el rugby...otra moda rarísima ¿no os parece? ¿rugby? ¿pero quién mas jugaba a eso? ¿ y de dónde salió?....yo creo que lo que queríamos era tirarnos unos encima de otros..y cuanto mas fuerte mejor..por los super prados de la lamela con los del barrio al completo. Aquí van mas fotitos... vereis los comienzos del chucalate en invierno claro..fue supongo alguna pascua donde los shorts quedaron aparcados

¿alguén sabe onde é esta foto?


O chas... en pequeniño

as primeiras chucolatadas

16 abr 2009

A Medorra de Veleigaz

Investigando sobre os nosos mais antigos antepasados ...estiven averiguando sobre a medorra de Veleigaz e mirade mirade todo o que temos de interesante por Figueiroá...

En figueiroá temos varias mámoas ou medorras. A Peniña do Ouro na carretera que vai a Ferroños con tradición lendaria; o Lugar da Mámoa cerca do campo de fútbol da Carqueixa, aínda ben visible na paisaxe coa súa violación central, pero bastante ben conservada e de xenerosas propororcións, e tamén no alto da Capota por riba de Veleigaz. Esta última podería reponder a un túmulo megalítico que aproveita un afloramento natural, aínda que cumpriría facer excavacións para aseguralo. A toponimia que se refire a ela como a Medorra da Capota parece confirmalo, esí como os restos cerámicos que apareceron no lugar. Outros lugares interesantes neste senso é o dos Forniños e os Fornos, que en moitas ocasións alude a este tipo de monumentos funerarios. Polo demáis Figueiroá ademáis de Petroglifos e mámoas ofrece outros moitos episodios da historia interesantes, entre eles a Vila Romana da Leira da Viña cerca do lugar do Taro.

Non me digades que non temos aquí un bonito traballo de investigación... aqueles que tedes a sorte de ter ainda os avos.. a ver si conseguides mais informacion ou localizades os lugares... A min tenme despistada o de Forniños, xa que nunca escoitara o nome..E da vila romana do Taro seguro algo saberá o Albino...
Por certo, a información mandouma Alfonso Campos o cal agradecemos esa recopilación da nosa historia...

unha das penas na medorra de veleigaz

14 abr 2009

Ese sentimento..

Y un año mas la Pascua de Figueiroa pasó y como no, ya nos invade ese sentimiento nostálgico y de melancolía que sentimos siempre estos días posteriores...Para los que nos vamos el regreso y la vuelta al día a día y para los que quedan...esa sensación de vacio, ese pueblo sin gente, sin coches...la vuelta también, al día a día.
En fin, que a cojer aliento y al toro con estos días que por experincia los síntomas iran disminuyendo sin necesidad de medicamento...Eso si, que se prepare el veranito que o barullo volverá..
Aquí van as fotos da ruta por o cima da ribeira
O que se foi mais lonxe e o que quedou mais cerca

A pinchar aqui para ver mas fotos