22 nov 2009

Cazando Biosbardos...

Anduve yo esta semana cazando biosbardos por la red.... Para aquellos incultos en el tema, (como yo hasta hace unos días), os contaré que Os biosbardos son unos seres mitológicos gallegos y esa frase tan escuchada de andar os biosbardos no es otra cosa que andar distraido, pensando en las musarañas...
En cuanto a cazar biosbardos aún no lo tengo yo muy claro... a ver si hay alguien que nos pueda contar si cazó alguno....
Aquí os paso una foto de esas de una buena risa...(que no se nos enfanden los protas) pero esque pa mi que aquí teñen un pouco cara de biosbardos jejejeje
sobre todo el de la derecha...y Jores.. que tiñas na cabesa??


Otra cosita... mas sobre Biosbardos leeros el librito de cuentos de Blanco Amor;

Os Biosbardos

Dice el prólogo algo así como;

"Velaquí os xogos perigosos da saudade. Para nós, os emigrantes, pensar na terra, é pensar na porción da nosa vida que nela sucedeu, ou sexa pensala co corazón, revivila un pouco maxicamente, como decote pasa cando se pensa co sentimento..."

16 nov 2009

Aldeas de Figueiroá

En la Airexa buenas vistas,
en el barrio llano lugar.
Cima Vila arbolado,
buena piedra en Veleigaz.

Xanimol encrucijada,
para liñares llegar.
En el otro caminar,
a Navan se desplazar.

Liñares pueblo lejano
desde la iglesia llegar
donde el amanecer
bien se puede contemplar.

En Prados nos acercamos
a la veiga comunal,
y encontramos el camino
al pueblo de Liñaran

Desde el Taro se domina
una grande extensión,
entre Bolmente y Barantes
se observa la división.

Vilavalde pueblo grande
lugar de buenos talentos,
casi lindando Bolmente
y muy cerca de Proendos.

La Carqueixa pocas casas
pero en buena situación.
Al pueblo de Figueiroá
le ofrecen la dirección.

Una dedicatoria a nuestra parroquia. Anduriña

12 nov 2009

Un añito más para Tóspiro...¡Muchas Felicidades!


Moitos Parabens decimos por aqui!!Para o neno bonito de Veleigaz.. El rubito de ojos azules que hoy nos está de cumple y que aunque hacía añitos no veíamos.. lo recuperamos aquí en el Blog!
Que tengas un gran día Tospiro de Caña, y que este añito mas te salga redondo como los donuts jeje
Al fin y al cabo 25 no se cumplen siempre ¿non sí?

10 nov 2009

¿Es la vaca... de dónde nace o de dónde pace?

¿alguén a recoñece?

Aquí que estamos todos desperdigados por la España y Europa adelante…
¿vosotros que pensáis?
Está claro que todos tenemos un cariño especial a esa terriña que nos une aquí en este Blog.. bien por ser la tierra donde nacimos o de nuestras raíces o bien porque forma parte de nosotros por tantos felices momentos vividos..
Pero… ¿de dónde somos cada uno de nosotros?
Para mí esta ha sido siempre una pregunta difícil… Yo soy de Vigo, contesto. Y al rato añado... pero mis padres son los dos de Lugo y en mi casa más que pescado se come carne!! Somos do chouriciño e a cachucha do porquiño… do lacón con grelos…Hablamos el gallego del interior sin "eses", sin "ges" y de redes y mareas como que no entendemos mucho….
Y así me quedo…pensando que de Vigo tengo poco, aunque es el lugar donde nací, donde pací y sigo paciendo… y es entonces cuando también pienso, que se me haría muy raro doblar la esquina al caminar y no ver ese cachito de mar…

2 nov 2009

Cerrotiño, cerroteiro dime do teu compañeiro

Recordando os que se foron, con olor a crisantemo...Rodeados de castañas, quitamerendas e cerrotas..ou tamen chamados monxos, choupis ou cogordos..¿quén da mais?

E ben bonito o verao, a primaveira.. pero a ver que me dicides do outono...
Hai a quen lles gustan, hai a quen non, pero..... ¿a ver a quen non lle gusta atopalos? aparecen ahí derrepente xuntiños e nunca o parecer soiños.. sonvos coma nos que nos gusta a compañía...
eu atopei dous yupiiiiiiiiiiiii Aquí tedes mais.. A ver si alguén me dice se se poden comer ou non...






¡Cantas quitamerendas! decía anduriña, cando aparecián esas frores lilas pequeiñas que vedes na primeira foto. Chamávanlle así, o parecer, porque saían cando se acababan as merendas, os días eran mais cortos, ceávase antes... e pa camiña.
Boas noites