26 jun 2010

Mais do carro...

Despois de terme un bo rato facendo un master sobre o carro galego...era demasiado o que quería poñer no meu comentario asique aquí vai mais deste temiña tan complexo....
Parece ser que hai un montón de palabriñas sobre as pezas que compoñen o carro galego e que según as diferentes zonas de Galicia chámanse de moitas maneiras distintas...
Traitoras ou treitoiras mouchiño, salen no debuxiño e participan nese son tan característico do carro que preguntaba garabixo.. ¿son boa alumna eh?..recoñezo que levo un monton de tempo leendo cousiñas... pero encántame eso de investigar e mais aún atopar a resposta jeje
Aquí o debuxiño onde as atopei;


e aquí unha breve expilacación;

A música do carro do país animaba os camiños galegos, rivalizando entre os carreteiros por cal soaba mellor pois podíase variar apretando máis ou menos as treitoiras ou mollando o eixo. Unha das maiores utilidades deste son era, ademais de animar ós bois no seu camiñar nos estreitos e tortuosos camiños con pouca visibilidade por onde non pasaban dous carros á vez, abrigo cando a carga era voluminosa como toxos, palla, etc, avisando de que se achegaba outro carro en dirección contraria e había que apartar axiña para deixar paso ao que tivese preferencia; este era o momento dunha pequena parada para botar un conto entre os carreteiros despois do obrigado bos días e San Antonio.
Xa sabemos añgo mais pequen@as!

15 jun 2010

O Carro

Los encontramos ahora a pedazos, desechos, algunos afortunados aún enteros, con casi todas sus piezas en alguna oscura bodega o al fondo de la palleira, donde no estorbe mucho para poder meter el coche... Bueno, y también como elementos decorativos.... rodeados de un bonito césped y con bonitas plantitas sobre ellos... Pero hay un uso que todavía me gustó mas y es el que le dá nuestro amigo Alejandro...
A mí aún me tocó algún viajecito a los xunqueiros con seis o siete añitos.. Allí nos subíamos los primos esperando a pasar por el caminito de piedras, donde esperábamos a las mas grandes para saltar cuando el carro pasaba sobre ellas....¡¡Agarrádevos os estadullos!! decía o abuelo....y yo con el miedo a caer lo que hacía era sentarme al final, colgándome los pies y mirando el camino pasar por debajo....eso sí, cuando llegaba la cuestecita; en pié y bien agarradita...Ya me hubiese gustado encontrar alguna foto antigua del carro en todo su esplendor pero no ha podido ser...asique, en su lugar, esta bonita canción con el vídeo, que creo a mas de uno, os volverá a llevar a escarbar en vuestra memoria y encontrar aquellos recuerdos del carro del abuelo...




Bonito ¿eh?
Y ahora a regresar al presente pequen@s...

Para los curiosos aquí va un enlace de las partes del carro... A mí por mas que lo leo no consigo aprendérmelo... Vamos a tener que dar una clase práctica de este temita...

O carro galego

6 jun 2010

Nos vamos de boda...

Este fin de semana descansando por Veleigaz se hablaba de bodas… Se nos casa un pequeno de Bolmente…y como parece no son acontecimientos muy habituales el tema había que analizarlo bien..y digo yo ¿Cuál fué la última boda celebrada en Figueiroá? A ver si alguien me lo dice y mientras tanto, hagamos el repaso de la que yo tengo mas cerquita; la boda de anduriña
El camino a la Iglesia era duro…por la carreiriña como que la novia iba a encontrar dificultades asique ale!! ¡¡campo atraves!! Atravesando la lamela y todos los invitados en solidaridad detrás…No quiero pensar como llegarían todos esos bonitos zapatos a la Iglesia.. Seguro mas de una llevaba repuesto…¿y los bajos del vestido de la novia?
Es algo que tengo que preguntar a Anduriña..
Llegarían a la iglesia donde el novio esperaba ….y luego las fotos dentro y fuera de la Iglesia de las que estoy segura de que todos teneis una parcida…



Y después el convite ¿quién encuentra algún conocido?


En fin, que salvo el desplazamiento a la Iglesia andando de la novia, el resto supongo no cambiaría mucho ..¿no?
Siiiii ya se que ahora eso de casarse “no se lleva” ...pero bueno, aunque solo sea por el envoltorio de algo que va dentro mucho mas importante...a todos y mas a todas nos gustan los envoltorios bonitos…
Asique Castro, no se si nos lees pero desde aquí; para la bueno y para lo malo, en la salud y en la enfermedad, en las alegrías y en las penas….lo mejor de lo mejor para ti que te lo mereces!