29 dic 2009

¡Feliz 2010!

Y como postal para el nuevo año aquí va una mas del top ten en honor de nuevo a aquellos veranos azules...

¡¡¡Muy feliz 2010 a todos!!!

Ya hace un año que este blog tiene historia y su éxito se debe a todos vosotros. Esta es una de las primeras fotos del comienzo de esta historia que poco a poco se fue incrementando en número de personajes... hasta hoy. Asique, aquí va mi brindis; Por todos y cada uno de los que participamos, bien escribiendo o simplemente leyendo... Un abrazo infinito y ojalá el nuevo año nos traiga buenos momentos que compartir. Biquiños

26 dic 2009

¡¡¡Felicidades Lasforxas!!!

Pensabas que te nos ias escapar eh!!!
Se non me equivoco hoxe a quen lle toca invitar a mirinda e o amigo lasforxas...

Ven rimos e seguro riremos con el..un dos pequenos da Castora....fai duo ou trío cos outros dous irmans e dende logo como se poñan... as risas non han de faltar
Moitísimas Felicidades e cumplas moitos mais!!

23 dic 2009

No Inverno.. ¡A matanza do porco!

Aquí estamos; de Inverno...con un pouco de frío e ....
¡De Matanza na Airexa!

Unha tradición que como vedes, parece que por aquí ainda se resiste a desaparecer...

21 dic 2009

E hoxe .....CHAS!!! Felicidades!!!

O primeiro lesionado da batalla do regato... Ainda que... en fin, penso que non debeu ser a primeira, xa que de lesions este pequeno entendenos bastante...¿non sí?
Un mais da remesa da Pascua... E mirade que ben feitiño quedou...
Retomando o das mirindas...ti tampouco te nos as escapar eh!!
Gracia Sabeliña por a túa colaboración...

17 dic 2009

Hoxe tócalle O Bimbas!!

Felicidades!!
Moitas veces poucas palabras bastan ¿non si bimbas?

O queridiño Piraña no noso Verano Azul e de profesión conductor de carriños e saltador de balla sen pértiga naquel entonces...

13 dic 2009

A nosa matanza do porquiño (Preliminares)

Investigando na matanza mirade que atopei....


Son boísimos.. Polo menos eu xa acabo de botar unhas risas jajaja
Como sabedes ando de investigación da nosa matanza do porquiño...
Aquí tedes esta entradiña como preliminares... Necesito anécdotas, contos e demais...así que animaivos nos comentarios...Os meus recordos son escasos xa que era ben pequena cando foron as últimas de Veleigaz...Eso sí, recordo días de festa con moita xente e que resultaba divertido, moi divertido !!Os últimos anos xa non había porqiños en Veleigaz pero había algo mellor, traíanolo el chico guapo mayor del Albino de la Airexa o monaguillo de entoces...
Decía a Chiri que lle contaba a Delia que o primeiro día tomabase un caldiño quente...e tamén que se bebía bastante viño... Polo que eu vin o día mais duro; o primeiro, o mellor; o das frebas (un día un pouco de festa) A tertulia nos chourizos e o traballiño ben clasificado entre homes e mulleres...
mais cousiñas mais..

10 dic 2009

¡¡Felíz Cumpleaños querida Liñares!!

Muchas Felicidades Liñares!! Supongo hoy no nos verás ya que nos andas de turista... así que seguro tendrás este año un cumpleaños especial!
Y aquí la tenéis....nos era calladita al principio, observando en la retaguardia.....pero con mucho, mucho que decir! Sólo hubo que darle tiempo y apareció!!
Una catalana residente en Alcalá y con Galicia y Asturias en su corazón...


Yo es que creo soy del norte, suele decir ella...

1 dic 2009

¿Cómo nos calentamos?

Y no me penséis mal eh!! Que conociéndoos a la mayoría…ya se yo por donde vais y la preguntita no es mas que eso….calentarse de calentarse vamos!!
Los recursos eran varios pero mi preferido era el ladrillo!!! Sí, sí, un ladrillo normalito vuelta y vuelta na cociña de ferro…bien calentito se empaquetaba en un par de hojas de periódico y luego dentro de un gran calcetín!! De aquellos de lana que hacía la abuela …El envoltorio se reutilizaba por supuesto varias veces, aún con ese colorcillo amarillento… valía ben ¿ou? y de la cocina a la camita y de la camita a la cocina…
El momento de meterse en la cama era duro no!! Duriiiiiisimo!! Aunque algunos como podéis ver no parece que les costara mucho… jejejeje Fijaros en el ladrillo bajo la cama…
Esta debe ser unha desas veces que maKi quedou a durmir en Veleigaz… E que tiña medo o rapasss

Luego en la camita lo divertido era echar el vaho y decíamos mira mira mira que frriooo haceeeeee
Por las mañanas ya no había tantas ganas de madrugar…. Salvo el abuelo que tiña que muxir as vacas...

Este finde volvemos por Veleigaz sen ladrillos quentes, sen grandes calcetins e sen vacas as que muxir pero seguro con mais cousas que contar.