18 abr 2012

Un Poema...

Este vaise y aquél vaise,
e todos,todos se van;
Galicia,sin homes quedas
que te poidan traballar.
Tés,en cambio,orfos e orfas
e campos de soledad,
e nais que non teñen fillos
e fillos que non ten pais.
E tés corazóns que sufren
longas ausencias mortás,
viudas de vivos e mortos
que ninguén consolará.

Poema de Rosalía de Castro.


Como non podía ser menos ... esta vez o poema dedicado a quen xa nos deixou O Albino da Airexa de Figueiroá.  Votarémoste moito en falta por aquí tamén Albino...

5 comentarios:

Campurriana dijo...

Siento estas ausencias que tanto nos duelen, Corredoira. Seguiremos recordando...lo que nos queda.

Me ha encantado el poema. Me ha encantado.

Ya sabes que soy una nostálgica.

Te regalo una canción. La que pongo hoy en el blog. Espero que te guste...

Pour que tu m'aimes encore

corredoira dijo...

Muy bonita la canción Campu. La voz de esta mujer es impresionante...
Seguerimos recordando... Claro que sí. Besos

covetas dijo...

Muy bonito cotre ....desde aqui compartimos ese recuerdo .Albino buen viaje y hasta siempre

Liñares dijo...

Un abrazo muy fuerte para toda la familia y como dice Covetas ¡buen viaje!

Castoriña dijo...

Bicos á familia!