23 feb 2009

¿A quién le suena?

Siempre quise ir a Veleigaz.
dejar un día Figueiroa.
Cruzar el riego en tu compañía.
Pero ya hace tiempo que nos habeis dejado,
y probablemente nos habreis olvidado.
No sé que aventuras correreis sin nosotros.

Y ahora estamos aquí sentados
debajo de un pino todo escarallado
a mis pies Veleigaz ....

8 comentarios:

corredoira dijo...

No recuerdo si seguia la letra asique si los autores se animan que nos escriban la continuidad..
bcos y animaros a comentar esos lectores muditos...

Anónimo dijo...

Siempre quise ir a Veleigaz dejar un dia Figueiroa cruzar el rego en tu compañia,pero ya hace tiempo que no hemos ido y probablemente nos habreis olvidado cualquier ciudad a mis pies Veleigaz.Y ahora estoy aqui sentado debajo de un pino todo escarsllsdo cualquier ciudad a mis pies Veleigaz.....

corredoira dijo...

He intentado ponerle musica al blog con esta cancion pero todavia no lo he conseguido.. Me voy a apuntar al cursillo este de mi madre jeje
Bimbas acordate e mandame se podes algunha desesas famosas cartas!!
Moucho vexo que andas moi o día da bolsa asique mantennos informados.. xa que parece que o Maki volveu a desaparecer..
Preparaibos que xa teño a próxima entrada. bcs

Anónimo dijo...

Agora vou a lanzar un reto, a ver quen logra poñerlle musica a cancion, ahi queda esa. Bicos a todos

Anónimo dijo...

A de antes son eu a lamela, esquecinme de poñer o nome ufff

corredoira dijo...

Y resulta que hoy buceando entre todas las cartas encontre la version escrita de esta cancion..Estaba en una carta de Bimbas. De esas de septiembre, Bimbas, donde los que mas lejos se van mas les invade la melancolia
Hablando de cartas....sabeis que tenemos vuestras casi unas 200!! Liñares se lleva la palma claro que aunque ahora aun no nos escriba nada... era de las que hacian dibujitos y todo ;)
Moucho, las tuyas de tu mili no tienen desperdicio..

Anónimo dijo...

Jo! a lo tonto a lo tonto la que se montó en un momento El claxon, la guitarra, vuestras voces, y todos tirados en la mantas.
Por cierto, a esas mantas sí que había que hacerles un homenaje!!!!

A Lamela dijo...

Por certo o pinar tamen lle habia que facer unha homenaxe e O PINO MANSO eh?, cantos recordos e que recuncho encontramos para xuntarnos, creo recordar que tiñamos a manta ali xa, e incluso levabamos a musica, Hoxe non estaria tan escondido talaron os pinos que habia por diante hasta a carretera, os que non fostes por ali ide e xa veredes a nova paisaxe que se descubre.