25 mar 2010

Haciendo la maleta...

Horas y horas de viaje....hablando en mi caso desde Vigo, claro. No sé que tal lo llevaban los que viajaban desde Madrid o Barcelona... y mucho mas lejos todavía: Holanda...
El día, o en muchos casos los días antes, eran ya toda una revolución..Hacer maletas, paquetes, últimas compras, alguna que otra discusión...,llamadas a los tíos;
e vos, ¿a qué ahora salides? Nos xa comemos no camiño...
Bueno logo, vémonos alá.
Otro problemilla era meternos todos y "todo" en el coche...Recuerdo mi calle con el coche un poco mal aparcado... De aquellas, había casi siempre sitio delante del portal, y si no, ya bajábamos la lameli o yo a guardar el sitio en cuanto se fuera uno (imaginaros hacer eso ahora...)
Todos los vecinos del barrio nos veían y hasta desde la ventana alguno decía;
¡qué! ¿a la aldea? y nosotros todos rodeados de paquetes y bolsas...
sí, sí, por unos días...
Buen viaje decían...
Una vez todo colocado todos pa dentro, un acelerón de la anduriña...y ya en marcha decía Pepita;
Dios vaya con nosotros...nos santiguábamos y alé!! Para la aldea!!

Como el camino era laaaaargooo parábamos en alguna fuentecilla a beber algo o en el alto de fontefría a tomar el tentempié...

Había que posar con el super coche nuevooooooo

de paradita también desde Barcelona.. ¿quién será este muchachito?

Me pongo a hacer ahora mi maleta de la pascua de Figueiroá del 2010...Algunas cosas son distitas pero hay otras que no cambiaron nada de nada ¿sabeis cuáles son?
Felíz Pascua a todos.

21 mar 2010

Volando...


Miña terra, miña terra,
terra donde me eu criei,
hortiña que quero tanto,
figueiriñas que prantei,
prados, ríos, arboredas,
pinares que move o vento...


Como decía Rosalia... seguro os avós facían súas estas palabras.
E resulta que ahora nos, non temos nin idea de onde están as fincas dos nosos antepasados...Ata xa aos nosos pais cóstalle encontrar e recoñecer aquelas leiras que no seu día resultaban ser tan importantes para eles.
Aquí tedes o novo entreteñemento para esta semana pequen@s; A buscar as nosas leiras voando polos aires...




Investigai, investigai a ver que atopades...
Se algún non o visulizades pode ser porque non tedes intalado o google earth

Tedes outra páxina tamen interesante para esta tarefiña

O Sixpac


13 mar 2010

Desde mi ventana.

Con la gran nevada el amigo moucho nos envió unas fotos de una Barcelona nevada que, a parte de las complicaciones que pudiera causar, nadie dudaría de que estaba preciosa!!
Me decía moucho en el correo "estas son as vistas desde a miña casa..."


mientras las subía al blog y las veía pensaba yo en la otra ventana de moucho...

y miraba, al mismo tiempo, por mi ventana..Hace unos añitos además de un montón de vecinos veía un cachito de mar que ahora se ha reducido a mas de la mitad ya que un nuevo edificio se ha levantado...pensaba también, como no, en mi ventana de Veleigaz con poquitos vecinos y con mucha soledad...
Volvemos al debate de siempre ¿eh?
Y vosotros ¿que veis desde vuestra ventana?

5 mar 2010

Contando un conto...

Muchas veces escuché al abuelo contar esta historia. Ultimamente se la escucho a mi madre y aún me río de nuevo.... Ahora os la cuento yo aquí, una vez mas...

Estaba un día o Pepe da Sra María e o Alfrediño discutindo ou peleando nesas cousas de rapaces, alí diante das escaleiras do Sr Alfredo. Deberían ter unhos doce ou trece anos...
Entonces dícelle a Señora Estrella o Alfrediño, ¡Pásame pa riba ahora mismo! y el contestaba; ¡Non paso! e volvíalle repetir; ¡Pásame pa riba ahora mismo! e volvía o Alfrediño... ¡Non Paso!

O día seguinte, de mañá cedo, estáballe contando esto mismo a tía Pilar a abuela Generosa, repetíndolle exactamente as mismas palabras... ¡Pásame pa riba ahora mismo! Non paso!
Nestas, estaba despertanto o Moncho escoitando a tía e a nai....
¡Pásame pariba ahora mismo! ¡Non paso!...

Asustado, pensou que eran unhos gitanos que estaban matando a Pilar.. puxo un calcetin e saltou do corredor en baixo correndo polos lameiros hacia a Lamela, onde estaban a bisabuela e a Pepita nas patacas ....

Baixaba berrando o Moncho con nove anos daquela;
-¡¡veñan, veñan correndo a casa! ¡qué estan os gitatanos matando a Pilar!
- ¡Pero ti soñas rapaz!, decía a bisabuela...
-¡ Non soño, non!... Os gitanos dícenlle a Pilar: ¡Pásame pariba ahora mismo! e ela contesta; ¡Non paso!
Entonces, alá se votan a correr hacia a casa y o abuelo, que estaba arando alá mais arriba, viunas correr e quitoulle a chavella o arado e tamen se votou a andar a ver que pasaba...
A Abuela Generosa e a tía Pilar etaban na cociña e cando miran pola ventana dicen;
-¡Ay Dios mio! ¡¡que pasaría que veñen todos correndo..!!
Enton, saliron tamén para fora o seu encontro...
-ehhhh ¿qué pasou? berraban uns..
-ehhh ¡que pasou? berraban os outros...
E así foi como o Moncho revolucionou a todos... Mesmo da Airexa, o Antonio do capador dicen escoitou o barullo e votouse a ver que pasaba...