28 oct 2009

¿Patrimonio Cultural Inmaterial?

¿Qué será eso de patrimonio cultural inmaterial? Eso me pregunté yo cuando en un zapin, esa pregunta que escuchaba, me hizo quedarme con el dedo parada en la tvg...
Aquí os paso el enlace del video por si tenis cuarenta minutitos libres y quereis verlo..

Yo me quedo con este último párrafo;
"Afortunadamente o noso patrimonio cultural inmaterial, que e inmenso, ainda está vivo en todas partes.
Ainda que coa nosa maneira de vivir nos últimos 50 anos deixou de transmitirse como se fixera sempre; de xeración en xeración.
Para que siga vivo e sexa útil é para o que traballan un grupo de profesionais no chamado proxecto ronsel.
Tratáse pois, de que nas cidades se siga xogando nas rúas, e que se escoite asubiar os artesans. E que nas aldeas haxa barullo de nenos, e que arrecenda a herba seca na sega e a viño na vendimia. E que se poida camiñar polo monte limpo e que as palabras nomeen lugares habitados. E trátase, por suposto, de que a música continúe soando"

Y aquí teneis de nuevo a la bisabuela Rosa de Veleigaz con Bertita... dos generaciones entre ellas...

¿Aún se puede recuperar ese patrimonio cultural inmaterial?

24 oct 2009

Cuando llueve

Se hizo esperar el agua, pero cuando llegó lo hizo a lo grande! Ya tenemos aquí el invierno pequen@s ; mojado, frío y esta noche ya con una horita menos...
Estos días en Vigo ha caído una montonera de agua que ha empapado a mas de un@..
Recordaba ese olor a tierra mojada y el escuchar en silencio el agua caer por los tejados de Veleigaz..
Aunque también pensaba en el sonido de las goteras de alguna otra vieja teja rota...
Nenaaaaaaa, decía anduriña, trae un baldeeeeee!!!! que choveeeeeeee!!!

19 oct 2009

Al montón que poquitos son

Pero hay que ver que bien se nos daba esto de amontonarnos unos encima de otros. En serio que me encanta volver a ver estas fotos con vosotros.
Como de costumbre y como ya dijimos antes, el sitio nos daba un poco igual;

En las escaleras al fresquito de las calurosas tardes de verano..

En el ya conocido banco en una postura bien cómoda para ver unas fotitos... Ahí ahí esos cuerpos elásticos..A ver si enlazais brazos con piernas de cada uno..¿dificil eh?

Y por último ¡la mejor! ¡¡Forniciooooooooooo!! Explicarlo explicarlo chicos, que desde luego la fotito dá lugar a algunos equívocos…
Hay esos culitos... que monos...¿de quién serán? ¿ y quién estará debajo de todo?




Pues aquí teneis hoy sesión fotos..a disfrutar de ellas y feliz semana a todos. Biquiños

14 oct 2009

As castañas

Que bonitiñas e ricas que son...por riba da cociña, remexéndoas cas mans para que non se queimen. Falando e contando historias... Xuntiños o caron da cociña porque xa chega o frio do inverno...
Pouco a pouco van estando. Probanse, pélanse, e mentras... séguese falando. Logo comense, despaciño...e séguese falando...

Moza que estás no canizo
Bota castañas abaixo,
Anque non teña mandil
Acádochas no refaixo.

Monxe que estás no canizo
Tira castañas para baixo,
tírame das máis grandiñas
que as pequenas non me baixo.

Acabáronse as vendimas
E veñen as esfolladas,
Para comer coas mozas
Catro castañas asadas
O trio lalala baixo o castiñeiro no camiño a Xanimol.. cando era camiño ( sen asfalto)

Menudo chimpo Jorgito!!

7 oct 2009

¿Pasou o pan?

Ay el pan que bueno que esta!! Y cuando te lo traen a casita con un sonido lejano…. Piiiiiiiiiiiiiii
Piiiiiiiiiiiiiiiii piiiiiiiiiiiiiiii pi pi pi piiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii ¿a quien no le suena? Otra de mis debilidades… el desayuno!!! Me encanta desayunar …. Y mas aún en Veleigaz con ese pan "do trigo do país" de unas barras y bollas enormes y crujientes mmmmm ya lo estoy saboreando…
Serán las 11 mas o menos de la mañana y todos alerta … de repente decimos shhhhh escucha, escucha…. El pan!! Mamaaaaaaaaa el paaaaaaaann, que pitaaaa!!
Coje dos barras!! Corre corre que ya se escucha por la Airexa!!!
¿y dónde está la cartera? Y así a todo correr y a medio vestir.. (en pijama muchas veces) subimos la cuestecita y esperar por el derrape de la furgoneta debajo de la casa de Maruja a toda velocidad…
Luego ese gran desayuno fuera si el tiempo lo permite ….
Y eso ahora porque mejor era aún antes cuando se cocía….¡¡ Menuda fiesta!! Los peques hacíamos nuestras galletitas de azúcar con formitas variadas… todas decoradas y buscando una buena esquinita del horno! El pan duraba y duraba..y sabía! Sabía a Pan. Suerte tenéis los que aún disfrutáis de esto!…Recuerdo también (cuando nuestro caminito era todavía caminito..) esperar el pan alado del molino del capador…atravesábamos los xunqueiros y a esperar y esperar contando los coches que pasaban…
Esta es seguro mi visión pero seguro que por todas las parroquias colindantes se vive algo parecido ¿non si?
Para aquellos pobres no aldeanos les vamos a explicar que por la aldea tenemos el gran lujo de que nos traen el pan a casita..llega veloz seguro de la mano de un buen conductor que se adueña de las carreteras… Moucho nos podrá contar de esta experiencia…
Aquí tenéis a anduriña en plena actuación a por el pan con carterita y bolsa en mano…
mirade pa anduriña... e eu que pensaba que o rubio era natural...
y aqui Lamela con una indumentaria de esas típicas de ir a buscar el pan...
No se si alguno le suena la chaqueta... pero aún dura y se recicla para los tonechos jejeje